Harree.

Woensdag 01-02-2012

Allereerst iedereen bedankt voor het reageren op het blog. Het is voor ons heel leuk om te lezen wat anderen er van vinden. Wij vinden het leuk om te delen en anderen mee te laten reizen.

Vanmorgen hadden we eerst wat regen maar het was voor ons gevoel heerlijk rustig weer en we gingen vol goede moed naar het whale watch kantoor om onze tour om 13.15 uur vanmiddag te bevestigen. Bij de receptie van de camping hadden ze gisteravond al een reservering voor ons gemaakt. Gelukkig was er nog plek om 13.15 uur wat een gelukje was, want meestal moet je een paar dagen van tevoren al een reservering maken.

Men vertelde ons dat we van 13.00 uur konden zien of de tour doorging of niet i.v.m. de weersvoorspelling. We hadden al gelezen op het aankondigingsbord dat de kans op zeeziekte voor de tours om 7.15 uur en van 10.oo uur groot was. De wind was 25 knots en zou aanhalen tot 40 knots vanmiddag met golfhoogtes tot 2 mtr. Maar waar wij waren was het zonnig en het waaide bijna niet, maar ja je moet die mensen vertrouwen, als iedereen zeeziek wordt is er ook niets aan. Het kost hun trouwens een boel geld want er kwamen mensen met bussen en de trein plus een zootje met campers en auto`s. maar om 13.oo uur kwam de teleurstelling, de kapitein had besloten om de tochten niet meer door te laten gaan wegens de verwachtte storm die ook nog eerder zou komen dan eerst voorzien. Jammer maar helaas. We hadden ons er op verheugd. Ze konden ons wel doorboeken voor morgen maar dan was het ook niet zeker en de show must go on voor ons.

We hadden wel een halve dag in Kaikoura doorgebracht en besloten om maar te vertrekken naar Hanmar springs. Daar aangekomen waren we toch wel vroeg en het weer was bewolkt dus besloten we om maar vast richting de Pancake rocks te gaan en te zien waar we onderweg zouden gaan staan. Tijdens die rit kwamen we bij een mooie rivier langs waar de zon heerlijk scheen en we een uurtje bij een rivier hebben gelegen. Toen toch maar weer verder. We vonden een mooie DOC. Staanplaats ergens midden in de natuur met wc en koud stromend water. Het zijn vaak de mooiste plekken in de natuur. Hopelijk vanavond eens een heldere sterrennacht, want de andere nachten waren telkens bewolkt en hier is helemaal geen verlichting.

We liepen net even een stukje om en vonden we een 25 meter lange betonnen muur die gemaakt is precies op de breuklijn van N.Z. Het is voor wetenschappelijk onderzoek en staat er al sinds 1964. Het blijkt dat de tectonische platen niet verschuiven maar omhoog gaan. Je ziet naast de camper duidlijk dat het ene stuk hoger ligt dan het andere gedeelte. De ene plaat tilt de andere op en soms haakt het een beetje en als het dan losschiet heb je een aardbeving. Wij staan 5 meter van de scheidslijn. Ik zal proberen er een foto van te maken. Hopelijk blijft het vannacht rustig met moeder aarde.

Liefs van ons.

Donderdag 02-02-2012.

Alles bleef rustig vannacht gelukkig. Wel vannacht een prachtige sterrenhemel voor het eerst. Het was een fantastisch gezicht en zo helder. We hadden Australische buren en hen hadden we gevraagd waar het Zuiderkruis zich moest bevinden. Ze hebben de richting aangegeven en we hebben lopen turen maar waren niet helemaal zeker of we hem echt zagen, maar het is een hele andere sterrennacht dan bij ons. Vanmorgen wel regenachtig weer.

Na ontbijt en koffie richting Punakaiki alwaar de beroemde Pancake Rocks zich bevinden. Het was een rit door bergen en dalen en je kan uren rijden zonder verkeerslichten of file`s e.d. Het was weer een prachtige rit en het doet bijna zeer aan de ogen zo mooi. Van de bergen met mooie riviertjes en stroompjes kom je zo weer in de regenwouden met een pracht aan natuur. Toen kwamen we weer aan de westkust van het zuidereiland, waar je een hele tijd de kustweg volgt met hele mooie uitzichten. Aangekomen bij de Pancake Rocks was het droog maar bewolkt en een beetje mistig, maar temperatuur was 20 gr. Wat is dat een fantastisch gezicht die gelaagde lagen stijl oprijzend uit zee. Je denkt te weten hoe het er uit ziet, maar in het echt is het indrukwekkend. Alleen de blowholes spuitten niet want het was eb. Qua mooi op de schaal van 1 tot 10 een 11.

Toen we op een plattegrond stonden te zien kwam er een jonge man bij staan en zei dat een track iets verder op heel mooi moest zijn. De Truman track. Hij had het jaren terug al eens gedaan. En inderdaad was het een hele mooie loop van ong. 20 min. Je gaat een stuk door het regenwoud en komt bij een strand uit met enorme stukken rots die afgebroken waren en op het strand lagen. Je kon er omheen lopen en genieten van de ruige kust. Terug stonden er enorme bomen in het woud waar je stil van werd.

Verder de kust langs richting Abel Tasman National Park kwamen we een bord tegen met een zeehonden colonie er op. Het was 10 km. omrijden maar mooi om te zien hoe de zeehonden en hun jongen op de rotsen lagen te rusten. Er waren er verscheidene te zien. Daarna door naar Murchison waar we een kipsate en een friet bestelden. Maar ik had het niet goed begrepen en bestelde 2 mandjes friet. Wist ik veel dat dat familie porties waren. We hadden elk een kilo friet voor de neus staan en hoewel we roppig waren was dit veel te veel van het goede. Volgende keer even beter opletten Leo.

We staan nu op camping River site. Toch niet te vergelijken met Nederlandse campings. Het sanitair is heel simpel, maar de plaats om eten te koken is mooi. Ruim en potten en pannen kookfornuizen met magnetrons.

Al met al weer een bijzondere dag met veel km. Ondertussen al meer dan 3000.

Vrijdag 03-02-2012.

Op weg naar Motueka op 150 km. afstand van Murchison. Dit plaatsje ligt in de Nelson Region in het Abel Tasman Park. In het noordwesten van het zuidereiland. Het plaatsje was redelijk groot, maar er was niet een mooi strand. Dus zijn we doorgereden naar Pohara 90 km noordelijker.

Hier staan we op een top 10 camping Pohara beach. Een mooie camping direct aan de Golden Bay met een mooi strand. Alleen het weer werkt niet helemaal mee, want het is bewolkt en19 gr.

Hier blijven we waarschijnlijk 2 dagen staan en dan nog door naar Puponga vlakbij Cape Farwell, het uiterste noorden van South Island. Vanavond misschien voor het eerst buiten koken. Het waait hier bijna niet.