Vanaf zaterdag 28 januari 2012.

Camping vanmorgen verlaten om richting Balclutha te gaan via een weg ( 172 km )die eerst wat moeilijk te vinden was. De navi bracht ons naar een verkeerde weg en dus moesten we weer terugvallen op het aloude kaartlezen. Het is een weg dwars door de Catlins zoals het gebied heet. Het lijkt in het begin veel op Denemarken. Onderweg kwamen langs een baai die Curio Bay heet. Hier liggen bij laagwater de resten van een oerbos van 160 miljoen jaar geleden die versteend zijn. Toen wij kwamen was het gelukkig net eb zodat we het prachtig konden zien. Ook moesten er Yellowd eyd penguins zijn die heel erg zeldzaam zijn omdat ze alleen in dat gebied voorkomen. Ze waren zo zeldzaam dat wij ze niet hebben gezien. Ook de hectordolfijnen die er moesten zijn waren ff pleite.

Verder onderweg waren geweldige vergezichten en het stormde enorm. De wind komt hier rechtstreeks van Antarctica en heeft 2500 km water om de golven hoog op te jagen wat voor enorme brekers op de kust zorgt. Het water heeft verschillende kleuren groen. Onderweg was nog de Purakaunui falls te zien, waar het water 20 meter naar beneden valt over brede terrassen. Moesten we 10 minuten voor lopen. De Cathedral caves hebben we laten schieten mede door het feit dat ik Karin heb aangestoken met een virus o.i.d. Zij is nu koortsig en lusteloos, iets dat ik een paar dagen daarvoor had. Je kan ook niet alles nou.

Toen was het wel de beurt voor Jack`s blowhole. De golven van grote oceaan stroomt door een ondergrondse tunnel en komt met kracht uit in een groot gat in de grond van 60 meter diep. Het was een stukje lopen over erg heuvelachtig terrein maar absoluut de moeite waard. En rustig aan kon het net. Toen als laatste poi. was Nugget Point. Een vuurtoren uit 1869 die op een van de winderigste plekken aan de kust staat. Ik ben alleen heen geweest want bij Karin was de batterij helemaal op.

Ik kon me er bijna niet staande houden maar was machtig om te zien. Het was jammer dat we er niet `s avond laat zijn want de geel oog pinguins hebben jongen die ze dan voeren. Je moet dan heel voorzichtig zijn en volgens kenners een belevenis. Nou wij laten ze met maar met rust. Er komen nog happy feets genoeg volgens de locals alleen geen geel ogen meer. je kan met de camper overal redelijk dicht naar toe rijden, zodat je niet al te ver hoeft te lopen.

We staan nu op Balclutha Motor Camp. Een leuke kleine camping met een enthousiaste eigenaresse.

Morgen richting Dunedin.

zondag 29 januari 2012.

Na de beste nacht tot nu toe zijn we vertrokken naar Dunedin naar tanta Trees Poeisz- Fluitsma.

Zij is een zus van Karin haar moeder en woont al sinds 1953 in N.Z.

Ze lag nog te bed toen wij daar 10.15 uur kwamen. Ze wist er wel van dat we langs zouden komen maar de juiste dag wist ze niet. Toen we hadden aangeklopt duurde het een tijdje voor er werd opengedaan en toen zei ze “O you are early birds”. We zijn er 4 uren gebleven en hebben ondertussen gebruik gemaakt van haar wasmachine om de was te draaien. Het waaide er flink zodat het snel droog was. Na die 4 uren hadden we het wel gezien en gingen we naar de Moeraki boulders.

Dit zijn grote ronde stenen op het strand die iets van 40 tot 60 miljoen jaar oud zijn. Ik heb vroeger wel eens een stuk erover gelezen en was altijd nieuwsgierig hoe ze er in het echt uit zouden zien. Dit stond ergens bovenaan de to do lijst. Het was heel apart om ze nu echt te bekijken en te voelen. Google maar eens op moeraki boulders.

Daarna zijn we nog naar een schoonzus van Karin haar moeder gegaan. Colleen Fluitsma. We hadden het adres gekregen van Trees. Daar hebben we een paar uur geweest en ze wilde wel dat we bleven eten, maar ik wilde nog wel even de Yelow Eyed Penguin spotten, die bij Oamaru ook schijnen voor te komen. En het geluk is weer met de dommen want 2 stuks kwamen boven water en gingen richting het strand. De afstand was redelijk ver dus we konden ze niet recht in de ogen zien, maar de enige soort die daar voorkomt op dat stuk strand is de Y.E.P.

Dat we die hadden gezien was nog niet alles, want een strand verder komt alleen de blauwe pinguin voor en laat daar nou ook net een zijn die ons wilde zien dus weer een gelukkie. Ook een walrus en een zeehond die wel heel dicht bij lag hebben we gezien.

We staan nu op een top 10 campground in Oamaru naast volgens ons de grootste camper van N.Z.

Liefs ons.

30 januari .

Vandaag vertrokken richting Mount Cook Area. Onderweg nog mooie Clay Cliffs bij Omarama gezien. Moesten er klein eindje voor om rijden maar was de moeite waard. Het is een gebied dat door de Maorie`s vroeger vereerd werd. Aangekomen op Mount cook Area wilden we nog een boottocht maken op een meer waar ijsbergen drijven afkomstig van deTasman Glacier. Maar we waren net te laat en morgen varen ze niet i.v.m. het te verwachtte slechte weer. We zijn er met de camper naar toe geweest en na een stukje klimmen konden we ze van bovenaf zien. Het leken eerst maar drijvende sneeuwballen, maar er vaarden bootjes om heen en toen kon je de omvang ervan zien. De bootjes verdwenen achter de ijsbergen. We hebben overnacht op een DOC campground, maar van slapen kwam niet veel. Het begon zo hard te stormen dat we bang waren dat we omzouden waaien. De stenen waaiden tegen de camper aan, en midden in de donkere nacht heb ik de camper naar een iets rustiger plekje gereden. Er stond vlakbij ons een auto waar het achterraam uitwas en wij denken door de storm.

Dus reden we vanochtend alweer vroeg. Ik (Karin ) heb nog een aantal foto,s gemaakt van wolken die wij in ieder geval nog nooit hadden gezien het leken wel ufo’s.

Ik blijf mij verbazen over de verschillende landschappen zo rijdt je langs een rivier zo weer op hoge hoogte met diep beneden je dalen en meren. Dan weer watervallen, en bergen met sneeuw. De ene x is her 3 gr vervolgens weer 20 gr.

Bij elke benzinepomp is hier een supermarkt aanwezig heel doeltreffend en daar treffen we de japanners ook zij gaan dan op een draf naar het toillet de een tankt de andere doet boodschappen en de 4^e maakt een foto, zij hebben veelal de winterkleren aan en de locals lopen in hemd en kortte broek. Bij deze stop waren we te snel zodat we lake Takapo hebben gemist we hadden hem verder verwacht. Doordat je hier haast geen andere wegen en met name haast geen zijwegen hebt gaat het rijden toch wel snel. Leo heeft de camper goed onder controle. Vanmiddag zijn we in Christchurch belandt leo had Cathedraal in de TomTom gezet hij bracht ons een heel eind maar uiteindelijk mochten we niet verder. Geprobeerd rijdende weg wat foto’s te maken hele flats waar de ramen en de rest zijn uitgeblazen huizen waar het dak er half van af mist en hele kale plekken in de stad die zijn ontruimt voor herbouw. Ook al veel is al herbouwd je ziet dan ook overal kranen en werklieden. Toen neef Jhon zijn nieuwe adres ingetoetst zijn huis is ook verwoest stond onder een klif de berg is gewoon weggeschoven. We bleken er 2 straten van weg te zijn. Toen wij stopten kwam Kate zijn vrouw net aangelopen. In 1985 zijn zij in Bolsward geweest en we zijn nu een uurtje bij hen geweest.

En nu zitten we in Kaikoura en gaan morgen met een Whale watch hopelijk zijn ze ons goed gezindt.