de finale

Zondag. 19-02-2012.

Gisteravond een prachtig tropische onweer mee gemaakt. Het dreigde wel maar je weet niet of er dan ook echt wat uitkomt. We zaten buiten bij het restaurant op het Resort te eten toen het een beetje begon te druppen. We zijn onder een dakje gaan zitten en even later ging het aan. Prachtig om te zien al het onweer en de bakken regen. je zweet hier al van het nix doen. Een hoge vochtigheid en hoge temperatuur. Heerlijk. Als je nix hoeft te doen tenminste.

Vanmorgen vroeg wakker want het ritme van N.Z. hebben we nog. Het scheelt hier 5 uren met N.Z. en dat moet ff wennen. Wel een mooi ontbijt met van alles in overvloed.

Je betaald hier met de Ringgit. De Maleisische munt. 1 Ringgit is ong. 0.26 euro. Voor 6 Ringgit heb je een heerlijk biertje in een pul. Bier en wijn kun je wel bij de bar kopen maar in de winkel hier zie je het niet, want het is een moslimland.

Het is zo wel een heerlijk einde van de trip. De schitterende natuur en ongereptheid van N.Z. De drukte in Auckland. We waren vergeten dat we een hotel in Auckland hadden. We dachten bij het vliegveld, maar achteraf wisten we ook wel weer dat ze bij het reisburo toen adviseerden om in de stad iets te boeken. Perfect. En nu een tropische afsluiting van een fantastische trip. We kunnen iedereen adviseren die zoiets overweegt. DOEN.

Als we vrijdag 24 febr. weer naar huis gaan hebben we een berg foto`s en video`s te ordenen. Jullie zijn dan welkom om dit later te komen zien.

Wij willen iedereen die ons hebben gevolgd bedanken voor de aandacht en voor de leuke reactie`s. Als we internetverbinding hadden was het eerste wat we deden de reactie`s lezen.

Bedankt en GENIET ZONDER MATE.

Tot slot nog een spreuk uit N.Z.

Je kunt Nieuw Zeeland wel verlaten, maar Nieuw Zeeland verlaat jouw niet. En sa ist mar krekt.

Groetjes en liefs Karin en Leo.

op Langkawi

vrijdag 17 februari 2012.

We staan nu op Auckland international Airport. Vandaag de hele dag in Auckland doorgebracht. We moesten om 10 uur ons hotel uit maar konden de koffers daar wel achterlaten. We hebben een stadstour gedaan en konden zo wel aardig wat zien. We zijn het Nationaal museum in geweest en dat was wel interessant. Maar we moesten pas om 23.00 uur op het vliegveld zijn en dan kun je heel wat zien. Maar na al dat dangelen zijn we even in het Albertpark gaan liggen. Het dreigde te gaan regenen maar het zonnetje won het. Daarna even een drankje op een heel druk punt en even mensen kijken. Wel leuk hoeveel verschillende nationaliteiten er dan zijn. Toen ff wat eten en was het nog maar 20.00 uur. Nog een koffie en toen toch maar naar het hotel voor de koffers en een taxi. De portier regelde een hele voordelige taxi voor ons. Hebben wij weer. En nu wachten en wachten voor een vlucht van eerst 10 uren dan 3.5 uren wachten in Kuala Lumpur en dan nog 5 kwartier naar Langkawi. Een hele lange dag dus. Vakantie is afzien. Maar straks op Langkawi de rust en evalueren. Het was vet mooi hier in N.Z.

Net de berichten op Sky news gezien. In de Coromandel vandaag ontzettend veel regen en sommige wegen werden afgesloten.

Zaterdag 18-02-2012.

Hiep-hiep-hoera Lynde is jarig en wordt alweer 1 jaar. Gefeliciteerd en we hopen dat ze een fijne dag heeft en wensen haar veel geluk en liefde toe voor nu en in de toekomst. We drinken er hier in Langkawi een borrel op.

Na een lange reis waarin we gelukkig wel wat hebben kunnen slapen zijn we nu op een tropisch eiland belandt.

De kakatoe, aapjes, eekhoorn en de buffels zijn hier ook. Ons huisje is super en de zon, zee en wij zelf doen de rest. Temperatuur is plm. 34 gr.

Morgen meer we zijn moe en gaan naar bedje toe.

het einde van N.Z.

Zaterdag 11-02-2012.

Vandaag richting Hahei maar eerst ff geskypt met NI.CO.

Gisteravond met behulp van de buren, wat echte Kiwi`s zijn het Zuiderkruis opgezocht. Het was een prachtig heldere nacht en na enig turen konden we hem zien.

Het is hier niet zo koud als op het zuidereiland. `s Morgens vroeg al lekker weer en buiten bij de picknictafel een ontbijtje. Daarna even dag zeggen met de kiwi buren die gisteren nog wat tips gaven over de Coromandel. Het gebied waar we de komende dagen gaan doorbrengen. De buren wonen daar en wisten wel wat leuke wetenswaardigheden.

Onderweg weer veel slingerwegen en haarspeldbochten. Alhoewel het een hoofdweg is moet je je er niet al te veel van voorstellen. Ze zijn wel van redelijk goed niveau, maar veel breder dan de oude weg Bolsward- Sneek zijn ze niet. Maar wel door prachtige gebieden. Wat je hier ook veel ziet zijn fietsers bepakt en bezakt met van alles en die zo fietsend N.Z. ontdekken. Respect voor zoveel doorzettingsvermogen. Vlak voor de plaats Hahei heb je de Hot Water Beach. Bij laag water kun je daar een kuil graven en dan heb je warm water.

Toen wij er aankwamen was het net afgaand water en na enig zoeken zagen we een hoop mensen tussen wat rost blokken aan het graven. Het bleek eerst maar een strook van ongeveer 10 meter breed te wezen waar mensen een kuil hadden waar inderdaad warm tot heet water inzat. Maar toen na een paar uur het water verder gezakt was werd het stuk strand waar warm water was ongeveer 50 meter breed en er borrelde water omhoog waar je je voeten aan brandde. Het was prachtig om te zien hoe mensen kwamen aanlopen en niets vermoedend bij het opborrelende water hun voeten in dat water deden. Ze wisten daarna niet hoe snel ze de zee in moesten om af te koelen. Onvoorstelbaar dat het daar zomaar uit de grond komt. Het blijkt water met een temperatuur tussen 64 en 70 graden heet te zijn. Het was leuk om te zien dat de Duitsers hele goede kuilengravers zijn.

Daarna 8 km. doorgereden naar Hahei camping. Een prachtige camping vlak aan zee waar we hebben ge B.B.Q. en een paar wijntjes op het strand hebben gedaan. Nu eerst maar slapie doen.

zondag 12 februari 2012.

Vannacht heeft het de hele nacht geregend. Je kon het gisteravond al boven de oceaan zien aankomen met prachtige bloemkoolwolken. Vandaag besloten om bovenin de Coromandel te verkennen. De navigatie leidde ons via, wat we later in een folder lazen, via de 306 naar het plaatsje Cormandel. De 306 is een toeristische route via een gravelweg van plm. 20 km. maar omdat het regende was het een modderpoel. De camper ziet er niet uit nu. Omdat het zo regende en de weg zo slecht was hebben we een plek gemist waar z.g. Kauri bomen staan. Enorme dikke bomen van meer dan 1000 jaar oud met een doorsnee van meer dan 5 meter, volgens mensen die het wel hebben gezien. In Coromandel werd het iets droger en hebben we een Driving Creek Railway and Potteries gedaan. Een treinreis van een uur met een smalspoor treintje. Heel leuk om te zien hoe een kunstenaar dit ooit heeft aangelegd. Daarna besloten we om naar Port Jackson te gaan. het uiterste puntje van de Coromandel. Maar wat een ramp die weg erheen. Het was 25 km. gravelweg met kuilen en door rivierbeddingen en soms kan er net 1 auto overheen. Er kwam geen eind aan, maar wel mooi om te doen. Weet niet of de camperboer het wel o.k. vindt. We staan nu op een z.g. DOC Campground. Een staanplaats midden in de natuur met alleen een koude douche en zonder stroom, telefoon bereik en/of internet. Puur natuur dus. Maar we moeten morgen dezelfde weg weer terug. Hopelijk is het dan weer zonnig.

Maandag 13-02-2012.

Dit was dus de misser van de week. Het was een ramp om hier te komen en we dachten als vandaag de zon schijnt kunnen we het laatste stukje naar Port Jackson te gaan, nog 5 km. en dan nog 5 km. naar een punt waar een mooie wandelroute moet zijn. Maar het hoosde vanmorgen en we zagen ons al vast komen te zitten op deze blubberweg, waar zo stukken rots naar beneden komen met het regenwater mee. Om 7.20 uur zijn we hals over kop hier vertrokken om vaste weg onder de wielen te krijgen. Maar daarvoor moesten we 25 km. rijden. Gelukkig kwamen we onderweg niemand tegen want een mogelijkheid om uit te wijken is er bijna niet. Het is gelukt maar echt genoten hebben we niet. We besloten toen we weer asfalt onder de bandjes hadden en een bakkie koffie hadden gehad om door te rijden boven Auckland. Daar staan ook nog Kauri bomen en er is veel strand. Auckland passeerden we om een uur of 1 en het was er behoorlijk druk. Maar eenmaal Auckland voorbij kwam de rust en de zon weer. We hebben 2 Kauri bomen gezien. Geweldige bomen van 800 jaar oud en een doorsnede van 7.60 meter. Nog meer naar het noorden moeten exemplaren staan ven meer dan 2000 jaar oud en nog veel dikker. We zijn nu aangekomen bij Warkworth op Sandspit Holiday Park. Heel leuk met een soort museum van oude werkplaatsen en gereedschappen. De baai staat nu droog omdat het eb is, als het straks weer hoogwater is staat het water tot de camping.

Dinsdag 14-02-2012.

14.30. De regen valt met bakken uit de hemel neer zodat ik (Karin) de kans krijg om het een en ander met jullie te delen. Het weer is daar 1 van. Vanochtend met de zon opgestaan en koffie bij de baai gedaan en naar een strand gereden waar we nu op Pakiri op de camping staan. Hebben een grote wandeling over het strand gemaakt. De regen zag je aankomen dus snel naar de camper.

Ons stopwoord op deze vakantie is dan ook: Dat hebben wij weer.

Ook gaat de zon onder aan de westkant. En komt de maan anders op. Zelfs de sterrenhemel is hier anders. En wanneer de zon er weer bij is dan is het weer warm. Ook het water in het afvoerputje loopt andersom. De natuur is hier enorm, grote verschillen vooral op het Zuider eiland. Zo ga je door het regenwoud dan weer langs de kust en zo zit je weer in de bergen. Dan weer zijn er gedeelte van wegen weggespoeld. Dan weer een stad en een kilometer verder waan je je in niemandsland. Maar dan heb je in ene weer een Art en Graft, Potteriegallerie vaak bij iemand aan huis, ja er is veel huisvlijt. Daar vind je ook de bed en brochtje in elk dorpje is er wel een te vinden. De asfaltweg houdt dan op en wordt gravelweg. Die hebben wij ook diverse keren gereden Leo heeft dan ook de camper eerst maar eens schoon gemaakt. Je vindt hier haast geen stoplichten of zijwegen. Wanneer je over een brug moet ivm een rivier ed. dan wordt dat op het wegdek aangegeven met One Lane Bridge er kan dan van een kant op de brug worden gereden ( te smal). De huizen zijn hier allemaal verschillend met een of meerdere aanbouw. En wanneer het huis te oud wordt bouw je er een naast, het oude huis blijft vaak staan. In de dorpen staat er veel te koop. Hun mailboxen zijn ook allemaal verschillend het lijkt wel of men in sommige dorpen een wedstrijd heeft gehouden; van wie maakt er de mooiste. De Auto’s campers en caravans zijn vaak enorm groot. Ook de bomen planten en de vogels zijn/lijken hier groter dan bij ons verder zie je veel blauwe hortensia, vlinderstruik, lelies en lissen, varens, palmen enz. kortom veel natuur, weinig Nederlanders en geen friezen. Maar wel veel kerken. De kinderen gaan naar school in uniform en op het meest afgelegen plek kom je nog een bordje tegen met; schoolbus turns. En een ieder loopt op blote voeten in de stad, winkel op de camping naar het toiletgebouw. Ondertussen is het droog geworden en is de koffie klaar. En ben ik aan het einde van mijn opsomming. Oja het grootste temperatuurverschil met Bolsward was 45 gr. Bij jullie min 20 en hier was het toen 25+ tenminste als jullie de waarheid hebben verteld. Maar nog groter is het verschil van dag en nacht. Hier is het dinsdagmiddag half vier en bij jullie half vier dinsdagochtend. Nog 3 dagen NZ dan gaan we naar LangKawi.

Woensdag 15-02-2012.

Regen met bakken uit de lucht. Eerst maar koffie en ontbijt en overleg wat te doen. We hebben de kaarten erbij en besluiten om richting Auckland te gaan en daar bij Muriwai beach te kijken.er moet daar een kolonie Jan van Genten nestelen. Daar aangekomen werd het droog en konden we prachtig de vogels met hun jongen bewonderen. Ze zitten allemaal heel dicht bij elkaar en je kunt er redelijk dicht bij komen. En de zon brak door en hebben we nog een flinke strandwandeling gedaan. Het lijkt een erg vies strand omdat het zand zwart is en dan is het net of het iets van olieachtigs is. Maar het is gewoon zand, maar dan roet zwart. Een camping hadden we snel gevonden op 800 meter van de plek waar we de Jan van Genten spotten.

Een mooie camping en niet duur. Hij is bijna de helft goedkoper dan die van gisteren. Die vroeg $55 en was minder mooi dan deze die maar$28 kost. Of zou het komen dat de zon nu schijnt en gisteren niet. Het is hier opvallend dat het zomaar honden en katten regent en even later schijnt de zon en is het warm en echt zomer. De zomer hier wil volgens de Kiwi`s zelf niet echt een zomer worden. Het is erg onstabiel en veel regen. Morgen de camper inleveren. Maken we dan de balans op van 3.5 week N.Z. We hebben nu Nederlandse buren op de camping en dat is eigenlijk voor het eerst deze vakantie. Hebben al even staan kleppen. Wij hebben al meer dan 5000 km gereden. Hun 8000 maar dan wel een maand langer in N.Z. We zouden de zon even in de zee zien zakken, maar waren een paar tellen te laat. Er kwamen weer een paar wolken die dat verhinderen. Nog maar 15 uur de camper. Au.

donderdag 16 februari 2012.

De dag van het einde van de ontdekking van N.Z. De camper ingeleverd bij Maui in Auckland. Het was nog redelijk moeilijk om het adres te vinden als de navigatie niet up to date is. Er zijn hier nieuwe wegen aangelegd die niet in de navigatie staan en je dus rondjes begint te rijden. Maar uiteindelijk kom je er wel. Na wat papierwerk was alles geregeld en belden ze een taxi voor ons hotel. We wisten niet meer waar het hotel stond en dachten eerst bij het vliegveld waar we dus de camper hadden ingeleverd. Maar het bleek in downtown Auckland. Midden in het centrum op loopafstand van alles, wat mooi uitkwam want Karin wilde absoluut Auckland in. Ik zelf heb er niet zoveel mee de grote steden, maar achteraf viel het wel mee en was het zelfs mooi. We zijn de Tower opgeweest en zijn 200 meter boven de stad zijn kijken. Ondertussen springen adrenaline junks van de toren naar beneden. Ik wou ook maar mocht niet van Karin. (grapje). Ik niet. Het was wel mooi want onze koffer was stuk gegaan bij de vlucht naar N.Z. en we hadden bij een knakenwinkel een reistas gekocht van achteraf een belabberde kwaliteit. De ritsen gingen al stuk als je er naar keek. De koffer hebben we op de laatste camping achtergelaten en onze nieuwe reistas waar we zo trots op waren en die we 48 uur hebben gehad ligt in de kliko bij het hotel. Weer een miskoop van de week. Maar we blijven lachen. Want we vonden bij Maui waar we de camper hadden ingeleverd een pracht van een koffer die anderen hadden weggedaan en waar weinig aan mankeerde. Na een inspectie en verwijdering van wat parfum en ongebruikt maandverband hebben wij hem geadopteerd.

Net uit eten geweest. Een heerlijke pizza in een prachtige locatie. Een zijstraatje van de hoofdstraat en een trap op en we hadden een heerlijke plek.

Een extra gratis wijntje omdat we iets langer moesten wachten op de pizza maakten het compleet. Tot kiekus.

op het noorder eiland

Woensdag 8 febr. 2012.

Vanmorgen om 9 uur vertrokken vanaf een gezellige camping. Alleen het weer werkte niet mee. Gisteravond voor het eerst hier B.B.Q. Net bij het laatste kwartiertje begon het te regenen dus laatste worstje binnen verorberd. De buiten B.B.Q. is ideaal alhoewel het een gasbrander is. Hier ben ik wel een beetje jaloers op, net als de cabine airco. Voor de rest is onze eigen camper veel beter ingericht. Hier kun je heel weinig in de kastjes kwijt en de koelkast gaat of op de boordaccu, die dan heel snel leeg is en je dus ook geen licht en water hebt of op 230 volt aan de stroompaal. Het is een z.g. compressor koelkast wat heel veel lawaai geeft. Onze eigen in de camper is een absorbtie koelkast en kan eventueel op gas waarbij je dus vrij kunt staan en hij is veel stiller.

We hebben de Queen Charlotte drive vanmorgen verder afgereden en het is een prachtige route met hele mooie uitkijkpunten. Die rit duurde nog ong. 3 kwartier voor we in Picton aankwamen. We waren veel te vroeg, zodat we nog wel even de stad/dorp in konden. We hebben een kaart voor Lynde op de bus gedaan die 18 febr. 1 jaar word. Om 11.15 uur zijn naar de ferry gegaan waar we als 3^e camper in de rij stonden. Om 12.10 konden we aan boord. Wel lekker om niet als eerste te gaan want het is allemaal anders. Alles gaat precies in spiegelbeeld dan bij ons. Om 13.05 precies gingen de trossen los. Het eerste uur ga je door een prachtige Sound/Fjord. Om daarna op open oceaan te gaan. We zagen nog een dolfijn voorlangs zwemmen en grote Jan van Genten het water induiken. Er stond een leuke deining en na een tocht van 3 uur en 1 kwartier kwamen we aan in de hoofdstad Wellington. De Maori`s noemen N.Z. Aotearoa wat betekend de grote witte wolk. En dat is precies wat je ziet als je het Noorder eiland nadert. Boven land is het een grote witte wolk. Maar er aangekomen scheen de zon er uitbundig en de lucht was boven land helemaal blauw. Het zal toch niet dat het weer hier meezit? In een drukte van jewelste moet je de uitgang vinden en dan is de navigatie een uitkomst. Op weg naar onze bestemming volgens de map vonden we de afstand te groot en we besloten een afslag te nemen en te zien waar we uitkwamen. Gelukje. We kwamen uit bij een dorpje genaamd Waitarere. En we konden er met de camper zo een enorm strand oprijden. Dat deden we in zuid Frankrijk ook wel eens bij de Middellandse zee. Een geweldige plek. We hebben er een camping gezocht en vonden en leuke camping. Soms moet je van je programma afwijken om zoiets leuks te vinden. Konden nog heerlijk buiten zitten met een echt wijntje en een biertje. Vanavond volle maan.

09-02-2012.

Hoi. Ik, Karin mag ook even schrijven. Vanochtend door de zon gewekt en buiten ontbeten. We konden 3 dagen niet sms en dat kwam Leo wel goed uit. Ook hebben we niet voor internet gekozen op de ferry. Wat niet weet wat niet deert. Zowel Junell als Corinne sms-ten zojuist dat de tocht niet doorging daar er dooi op komst was. Misschien is de dooi van tijdelijke aard. We zullen het moeten afwachten. Mijn voorstel zou zijn 2 weken lichte dooi en dan weer volop vriezen kunnen we de winter ook nog een meemaken. Na het ontbijt een flinke wandeling gemaakt over het strand. De vissers waren ook al bezig. 1 van hen had een bestuurbaar ‘boot’ waarmee hij een lijn kon uitzetten. Die was wel 1 km lang na 1 ½ uur haalde hij de lijn dan op een spoel weer in. Er zaten 2 grote vissen aan. Ook ligt het strand bezaaid met hout de mooiste vondsten. Niet alleen op het strand vind je hout maar overal op het land ook, de bomen worden omgehaald en blijven dan ook liggen men mag buiten niets opstoken (brandgevaar is groot)en men heeft hout genoeg. Na koffie op het strand te hebben gedronken zijn we richting het nationale park Tongariro gereden. De natuur was hier weer heel anders dan op het Zuider dan weer vulcanisch dan weer bos en zelfs heideachtig, bergen alle landschappen denkbaar.

Onderweg een weggetje van het DOC ingeslagen voor mogelijk een camping. Echter, we zagen alleen maar doodvermoeide mensen. Bleek dat zij een tocht hadden gelopen van 7 uur naar de vulkaan Tongariro. De dieren hier zijn allemaal wat groter dan bij ons maar de koeien zijn magertjes. Zij staan dan ook met velen bij elkaar. Aan bloemen zie je veel dezelfde paarse en witte bolvormige bloemen ( ui bloem). Bomen zie je in veel verschillende soorten. Maar er zijn op het noorder eiland bijna geen sandfly’s en dat is fijn onze enkels zijn verrijkt met diverse bulten en jeuken dat ze doen.

Vanavond eten we Meat en Chees Pie. Wij laten jullie nog weten of hij lekker was. Het leven is hier naar onze maatstaven vrij duur. Vlees is alleen in grootverpakking, maar gezien onze koelkast durven we dat niet aan. Ook de camping is prijzig.

Jammer voor jullie (en hopelijk heeft Niels nog niet groot ingeslagen) gaat de 11 stedentocht nog niet door. De hype er rondom kan me niet zoveel schelen maar het schaatsen en de pret er om heen wel. Wie had nou nog verwacht dat het zo zou gaan vriezen. Ik ga nooit meer in de winter weg. (Leo) ik wel. Wie gaat er mee??. O ja de meat en cheese pie was heerlijk.

10-02-2012.

Vandaag de dag weer heel wat gezien terwijl jullie lagen te slapen. Eerst Lake Taupo waar we langs zijn gereden en op een mooie stop een bakje koffie hebben gedaan. We hadden de Moon Craters in de navigatie gezet bij Wairakei. Daar waren we redelijk snel en na betaling van $6 de man/vrouw mochten we het gebied in. Het was wonderlijk te zien hoe moeder aarde kookt en borrelt. Het was niet zo`n groot gebied maar het rookte aan alle kanten. Daarna door naar Wai-o-Tapu. Dit koste $ 32 p.p. Dat was spectaculair om te zien. Wat een thermische activiteit. Het kookt en borrelt echt aan alle kanten en de kleuren van het water was ongelofelijk. Machtig om te zien en verschrikkelijk om te ruiken. Het ruikt naar jarre en rotte eieren en zweetvoeten tegelijk. We hebben er 2 uren in doorgebracht. We waren echt onder de indruk van zoveel geweld. We besloten om dan maar geen White Island meer te doen want dit was al geweldig en White Island is best duur. We zijn daarna doorgereden naar Tauranga. Een kustplaats aan de Bay of Plenty. De plaats waar de Reno het containerschip gestrand was. We zijn nu op camping Tauranga Holiday Park. Bij navraag aan de beheerder bleek dat het containerschip hier recht voor de kust op 12 mijl reeds was gezonken. Ze konden vanaf de kust met een verrekijker de kranen zien die probeerden de containers te bergen. Ze deden hier niet zo moeilijk over de stranding. De olie die aanspoelde was zo weg. Morgen de hagelwitte stranden van Hahei. Hebben we ook al weer zin in.

Bedankt voor de leuke reactie`s en ik mag het niet zeggen maar we hebben hier nog maar 1 week. (snik). P.S. We spraken net met de buren en die vertelden dat hier vanmiddag om 15.30 uur 2 aardbevinkjes waren. Ze zeiden dat de campers stonden te schudden. Wij kwamen een half uurtje later op de camping en hebben niets gemerkt.

geen 11 stedentocht a.u.b.

Zaterdag 04-02-2012.

Afgelopen nacht op camping Pohara Beach top 10 Holiday Park gestaan. Was een mooie camping . deze mag een top 10 camping heten.

Na het vullen van de watertank en het legen van de vuilwatertank en wc vertrokken we richting Totaranui. Het was een weg waar hele stukken uit waren gespoeld en moeilijk begaanbaar. Na 15 km. konden we niet verder en was de weg afgesloten er was daar geen weg meer. Onderweg hadden we al gezien dat hele stukken weg waren weggezakt en toen we weer terug bij een verzakking keken zagen we dat een huis bedolven was onder rots en zand. Er kwam een vrouw aanlopen en ik vroeg of dit earthquake damage was. Zij zei dat het kwam door enorme regenval net voor de kerst en dat de weg net weer open was. Hij was weken afgesloten geweest. Alleen wist zij ook niet dat hij verderop nog afgesloten was. Dat werd dus niets om daar heen te gaan en Totaranui was onberijkbaar .Toen gingen we maar naar Cape Farwell. Dit is het meest noordelijke stuk van het zuidereiland en hebben we Pillar point Lighthouse opgezocht. Dit is een vuurtoren vlakbij Farwell Split. Dit is een hele aparte zandbank/schiereiland van 35 km lang die we vanuit de lucht al konden zien liggen toen we 2 weken terug vanuit Auckland naar Christchurch vlogen.

Onderweg daarheen hadden we al een mooi plekje gespot, waar we vanavond gaan overnachten. We staan dan tussen bomen met een vrije opgang naar ons eigen tropisch aandoend strand.

De weg naar Cape Farwell is een heel stuk gravelweg zodat de camper onder het stof zit. De zon komt er vandaag lekker door en dan lijkt het water prachtig blauw. Ik ben suver een beetje verbrand ondanks de zonnebrandcrème factor 30.

Nu staan we op een mooi vrij plekje waar we vannacht blijven overnachten. Er is nog een auto bij komen staan die een tentje hebben opgezet. Ze hadden ons zien staan en dachten dat zij er ook wel konden staan. Is helemaal geen probleem. Gezellig. Er staat hier nergens dat je hier niet mag overnachten.

Zondag 05-02-2012.

Heerlijk geslapen alleen beetje last van verbrande armen en benen.

Het weer is bewolkt en beetje regenachtig 19 gr. Vandaag is de bedoeling naar Kaiteriteri te gaan 90 km. Het is een slingerweg door de bergen. Onderweg mist en regen. Dit was jammer want dan heb je geen vergezichten. In Kaiteriteri was het redelijk druk maar er werd weinig gebruik van gemaakt van de watertaxi`s. Het water was nu wat grijzig en met de zon erbij is het blauw/groen. We zijn doorgereden naar de Split Apple rock. Een enorme steen die precies doormidden gebroken is. Je kan er met watertaxi`s heen maar wij zijn met de camper de weg een eind gevolgd en op een parkeerterrein moest je een klein eindje lopen om daarbij te komen. Was wel een mooi iets. Zie foto.

Daarna doorgereden naar Old Macdonald farm en holiday camp. De naam klopt precies. Het is er authentiek zoals de makelaars een oud vervallen huis soms ook omschrijven. Heerlijk kneuterig maar wel heel ruim. We zitten nu buiten maar om een kanotocht o.i.d. te ondernemen is wat trikkie want het is zwaar bewolkt en er kan zo regen komen. Het is wel lekker buiten, maar die verrekte sandflies zijn mateloos irritant. Vandaag een rustig dagje. Is ook wel eens lekker.

Jullie kunnen vast wel begrijpen dat Ik Karin hier met een dubbel gevoel zit met al die winter in Holland maar ja je kunt niet alles hebben. Van mij mag het dan ook wel Lente worden bij jullie. Anderen zullen wel jaloers zijn op ons wat de temperatuur betreft. Gelukkig zijn we weer helemaal beter. In jaren was ik niet zo ziek geweest. Ook maken we regelmatig blunders verkeerde koffie en smooth wine en dat blijkt dan wijn van 4,5 % te zijn erg zoet. Leo beheerst de Engelse taal goed ik doe mijn best. De natuur is niet zo spectaculair als in het begin en we hebben nu zelfs wat meer rustmomenten en dat moet ook weer wennen. Het lijkt me niet fijn hier te wonen je woont km ver van een ander hoe men dat uit houdt ook het winkelen is een crime je hebt wel de winkels bij de pomp maar even winkelen is er niet bij ( Hema). He –he. (leo).

Maandag 6-02-2012

Vandaag zijn we op de Old Macdonald farm blijven staan en voor het eerst hier geen km gereden. Het zou vandaag zonnig worden werd ons beloofd en we besloten om een gedeelte van de coast Track te lopen. Een hele mooie tocht langs de kust en diverse goudgele stranden. We startten in Marahou en zijn tot bijna de Torrent Bay gelopen met diverse stops op echt tropische stranden. De zon kwam er prachtig door en dan kleurt het water prachtig blauw/groen. We hebben de hele dag er voor uitgetrokken en na afloop hebben we in het Park Cafe bij de zuidelijke ingang ven het Abel Tasman park, vlakbij de camping een heerlijke pizza gehaald. Die hadden we wel verdiend.

Wat een zuurtje was die Abel Tasman dat hij zich toen ooit weg liet jagen in 1642 door de Maori`s want anders was het van een deel van Nederland geweest. Nu was het James Cook die in 1769 het land in nam en daarom rijden ze nu links en praten ze er Engels.

We hoorden ook dat ze met de 11 steden tocht beginnen te vergaderen. Het schijnt wat winter te zijn in Nederland. Voor mij loopt het zo`n vaart niet maar Karin wordt al behoorlijk zenuwachtig. Het zal toch niet zegt ze en ik stel haar gerust. Met extra aandacht moet ik ze maar wat afleiden.

Dinsdag 07-02-2012.

Op weg richting Picton eerst boodschappen gedaan in Motueka. Toen richting Nelson via de Queen Charlotte Drive. Een bergweg zoals ik hem graag zie. Bochtig, kronkelig, dalen en stijgen. Karin is er iets minder van gecharmeerd, maar volgens mij heeft iedereen dat die op dat moment niet zelf achter het stuur zit. Onderweg zagen we een leuke camping tussen Havelock en Picton. Camping Smits Farm.

Daar hebben we de camper stop gezet en ingecheckt. Dit was tot nu toe de vriendelijkste ontvangst. Heel spontaan en vrolijk kwam iemand bij de receptie en we kregen een mandje met 2 heerlijke warme bananen muffins. We mochten staan waar we wilden en hebben ook maar ff een flinke was gedaan. Op bijna alle campings staan wasmachines en voor 3 dollar kun je een was draaien op koude temperatuur. De diesel is naar Nederlandse maatstaven niet duur. Ongeveer 1.50 dollar per liter. 1 dollar is ong. 67 eurocent. Dus voor plm. 1 euri de liter. Nu half regen half zon. ( Karin) De was hangt te drogen onder het dakje/overkapping bij de centrale keuken/eetruimte. Het plan was dat we vanavond zouden bbq- en iets wat we nog niet hebben gedaan maar het zal wel koken worden. Vanochtend Dorothe ge-smst zij had heerlijk geschaatst, ik heb er vannacht al van gedroomd en toen ik wakker werd vannacht was het slapen gebeurd. Het zit zelfs in je onderbewustzijn. Thuis had ik nog gezegd mijn nachtmerrie is dat het winter wordt maar mijn man de optimist gaf aan de zon is al zo warm in febr. En nergens is het winter dus dat gebeurt niet. Je snapt wel dat ik wel wat baal. Ondertussen vindt ik het wel zo fijn dat we geen internetverbinding hebben kan ik al jullie lofliederen over het schaatsen e.d. ook niet lezen. Otto en Afke ondanks dat jullie geen schaatsers zijn zal het jullie daar in Chili ook wel aan het hart gaan dat het thuis zo wintert. Vlg. mij vliegen jullie het weekend van 18 febr. weer naar huis. De tocht zal dan wel gereden zijn want vlg. mij gaat dat gebeuren. Leo zegt echter van niet. Dan wordt het zo,n dag die je altijd zal onthouden. Waar was je met de 11 stedentocht 2012 n.l. in Nieuw Zeeland. Bedankt voor het lezen van mijn relaas dat geeft Leo ook even lucht anders zet hij mij straks ook nog uit de camper. (Leo) . Moet ze klunen met 21 gr.

Morgen de Ferry naar Wellington.

geen walvissen

Harree.

Woensdag 01-02-2012

Allereerst iedereen bedankt voor het reageren op het blog. Het is voor ons heel leuk om te lezen wat anderen er van vinden. Wij vinden het leuk om te delen en anderen mee te laten reizen.

Vanmorgen hadden we eerst wat regen maar het was voor ons gevoel heerlijk rustig weer en we gingen vol goede moed naar het whale watch kantoor om onze tour om 13.15 uur vanmiddag te bevestigen. Bij de receptie van de camping hadden ze gisteravond al een reservering voor ons gemaakt. Gelukkig was er nog plek om 13.15 uur wat een gelukje was, want meestal moet je een paar dagen van tevoren al een reservering maken.

Men vertelde ons dat we van 13.00 uur konden zien of de tour doorging of niet i.v.m. de weersvoorspelling. We hadden al gelezen op het aankondigingsbord dat de kans op zeeziekte voor de tours om 7.15 uur en van 10.oo uur groot was. De wind was 25 knots en zou aanhalen tot 40 knots vanmiddag met golfhoogtes tot 2 mtr. Maar waar wij waren was het zonnig en het waaide bijna niet, maar ja je moet die mensen vertrouwen, als iedereen zeeziek wordt is er ook niets aan. Het kost hun trouwens een boel geld want er kwamen mensen met bussen en de trein plus een zootje met campers en auto`s. maar om 13.oo uur kwam de teleurstelling, de kapitein had besloten om de tochten niet meer door te laten gaan wegens de verwachtte storm die ook nog eerder zou komen dan eerst voorzien. Jammer maar helaas. We hadden ons er op verheugd. Ze konden ons wel doorboeken voor morgen maar dan was het ook niet zeker en de show must go on voor ons.

We hadden wel een halve dag in Kaikoura doorgebracht en besloten om maar te vertrekken naar Hanmar springs. Daar aangekomen waren we toch wel vroeg en het weer was bewolkt dus besloten we om maar vast richting de Pancake rocks te gaan en te zien waar we onderweg zouden gaan staan. Tijdens die rit kwamen we bij een mooie rivier langs waar de zon heerlijk scheen en we een uurtje bij een rivier hebben gelegen. Toen toch maar weer verder. We vonden een mooie DOC. Staanplaats ergens midden in de natuur met wc en koud stromend water. Het zijn vaak de mooiste plekken in de natuur. Hopelijk vanavond eens een heldere sterrennacht, want de andere nachten waren telkens bewolkt en hier is helemaal geen verlichting.

We liepen net even een stukje om en vonden we een 25 meter lange betonnen muur die gemaakt is precies op de breuklijn van N.Z. Het is voor wetenschappelijk onderzoek en staat er al sinds 1964. Het blijkt dat de tectonische platen niet verschuiven maar omhoog gaan. Je ziet naast de camper duidlijk dat het ene stuk hoger ligt dan het andere gedeelte. De ene plaat tilt de andere op en soms haakt het een beetje en als het dan losschiet heb je een aardbeving. Wij staan 5 meter van de scheidslijn. Ik zal proberen er een foto van te maken. Hopelijk blijft het vannacht rustig met moeder aarde.

Liefs van ons.

Donderdag 02-02-2012.

Alles bleef rustig vannacht gelukkig. Wel vannacht een prachtige sterrenhemel voor het eerst. Het was een fantastisch gezicht en zo helder. We hadden Australische buren en hen hadden we gevraagd waar het Zuiderkruis zich moest bevinden. Ze hebben de richting aangegeven en we hebben lopen turen maar waren niet helemaal zeker of we hem echt zagen, maar het is een hele andere sterrennacht dan bij ons. Vanmorgen wel regenachtig weer.

Na ontbijt en koffie richting Punakaiki alwaar de beroemde Pancake Rocks zich bevinden. Het was een rit door bergen en dalen en je kan uren rijden zonder verkeerslichten of file`s e.d. Het was weer een prachtige rit en het doet bijna zeer aan de ogen zo mooi. Van de bergen met mooie riviertjes en stroompjes kom je zo weer in de regenwouden met een pracht aan natuur. Toen kwamen we weer aan de westkust van het zuidereiland, waar je een hele tijd de kustweg volgt met hele mooie uitzichten. Aangekomen bij de Pancake Rocks was het droog maar bewolkt en een beetje mistig, maar temperatuur was 20 gr. Wat is dat een fantastisch gezicht die gelaagde lagen stijl oprijzend uit zee. Je denkt te weten hoe het er uit ziet, maar in het echt is het indrukwekkend. Alleen de blowholes spuitten niet want het was eb. Qua mooi op de schaal van 1 tot 10 een 11.

Toen we op een plattegrond stonden te zien kwam er een jonge man bij staan en zei dat een track iets verder op heel mooi moest zijn. De Truman track. Hij had het jaren terug al eens gedaan. En inderdaad was het een hele mooie loop van ong. 20 min. Je gaat een stuk door het regenwoud en komt bij een strand uit met enorme stukken rots die afgebroken waren en op het strand lagen. Je kon er omheen lopen en genieten van de ruige kust. Terug stonden er enorme bomen in het woud waar je stil van werd.

Verder de kust langs richting Abel Tasman National Park kwamen we een bord tegen met een zeehonden colonie er op. Het was 10 km. omrijden maar mooi om te zien hoe de zeehonden en hun jongen op de rotsen lagen te rusten. Er waren er verscheidene te zien. Daarna door naar Murchison waar we een kipsate en een friet bestelden. Maar ik had het niet goed begrepen en bestelde 2 mandjes friet. Wist ik veel dat dat familie porties waren. We hadden elk een kilo friet voor de neus staan en hoewel we roppig waren was dit veel te veel van het goede. Volgende keer even beter opletten Leo.

We staan nu op camping River site. Toch niet te vergelijken met Nederlandse campings. Het sanitair is heel simpel, maar de plaats om eten te koken is mooi. Ruim en potten en pannen kookfornuizen met magnetrons.

Al met al weer een bijzondere dag met veel km. Ondertussen al meer dan 3000.

Vrijdag 03-02-2012.

Op weg naar Motueka op 150 km. afstand van Murchison. Dit plaatsje ligt in de Nelson Region in het Abel Tasman Park. In het noordwesten van het zuidereiland. Het plaatsje was redelijk groot, maar er was niet een mooi strand. Dus zijn we doorgereden naar Pohara 90 km noordelijker.

Hier staan we op een top 10 camping Pohara beach. Een mooie camping direct aan de Golden Bay met een mooi strand. Alleen het weer werkt niet helemaal mee, want het is bewolkt en19 gr.

Hier blijven we waarschijnlijk 2 dagen staan en dan nog door naar Puponga vlakbij Cape Farwell, het uiterste noorden van South Island. Vanavond misschien voor het eerst buiten koken. Het waait hier bijna niet.

het vervolg

Vanaf zaterdag 28 januari 2012.

Camping vanmorgen verlaten om richting Balclutha te gaan via een weg ( 172 km )die eerst wat moeilijk te vinden was. De navi bracht ons naar een verkeerde weg en dus moesten we weer terugvallen op het aloude kaartlezen. Het is een weg dwars door de Catlins zoals het gebied heet. Het lijkt in het begin veel op Denemarken. Onderweg kwamen langs een baai die Curio Bay heet. Hier liggen bij laagwater de resten van een oerbos van 160 miljoen jaar geleden die versteend zijn. Toen wij kwamen was het gelukkig net eb zodat we het prachtig konden zien. Ook moesten er Yellowd eyd penguins zijn die heel erg zeldzaam zijn omdat ze alleen in dat gebied voorkomen. Ze waren zo zeldzaam dat wij ze niet hebben gezien. Ook de hectordolfijnen die er moesten zijn waren ff pleite.

Verder onderweg waren geweldige vergezichten en het stormde enorm. De wind komt hier rechtstreeks van Antarctica en heeft 2500 km water om de golven hoog op te jagen wat voor enorme brekers op de kust zorgt. Het water heeft verschillende kleuren groen. Onderweg was nog de Purakaunui falls te zien, waar het water 20 meter naar beneden valt over brede terrassen. Moesten we 10 minuten voor lopen. De Cathedral caves hebben we laten schieten mede door het feit dat ik Karin heb aangestoken met een virus o.i.d. Zij is nu koortsig en lusteloos, iets dat ik een paar dagen daarvoor had. Je kan ook niet alles nou.

Toen was het wel de beurt voor Jack`s blowhole. De golven van grote oceaan stroomt door een ondergrondse tunnel en komt met kracht uit in een groot gat in de grond van 60 meter diep. Het was een stukje lopen over erg heuvelachtig terrein maar absoluut de moeite waard. En rustig aan kon het net. Toen als laatste poi. was Nugget Point. Een vuurtoren uit 1869 die op een van de winderigste plekken aan de kust staat. Ik ben alleen heen geweest want bij Karin was de batterij helemaal op.

Ik kon me er bijna niet staande houden maar was machtig om te zien. Het was jammer dat we er niet `s avond laat zijn want de geel oog pinguins hebben jongen die ze dan voeren. Je moet dan heel voorzichtig zijn en volgens kenners een belevenis. Nou wij laten ze met maar met rust. Er komen nog happy feets genoeg volgens de locals alleen geen geel ogen meer. je kan met de camper overal redelijk dicht naar toe rijden, zodat je niet al te ver hoeft te lopen.

We staan nu op Balclutha Motor Camp. Een leuke kleine camping met een enthousiaste eigenaresse.

Morgen richting Dunedin.

zondag 29 januari 2012.

Na de beste nacht tot nu toe zijn we vertrokken naar Dunedin naar tanta Trees Poeisz- Fluitsma.

Zij is een zus van Karin haar moeder en woont al sinds 1953 in N.Z.

Ze lag nog te bed toen wij daar 10.15 uur kwamen. Ze wist er wel van dat we langs zouden komen maar de juiste dag wist ze niet. Toen we hadden aangeklopt duurde het een tijdje voor er werd opengedaan en toen zei ze “O you are early birds”. We zijn er 4 uren gebleven en hebben ondertussen gebruik gemaakt van haar wasmachine om de was te draaien. Het waaide er flink zodat het snel droog was. Na die 4 uren hadden we het wel gezien en gingen we naar de Moeraki boulders.

Dit zijn grote ronde stenen op het strand die iets van 40 tot 60 miljoen jaar oud zijn. Ik heb vroeger wel eens een stuk erover gelezen en was altijd nieuwsgierig hoe ze er in het echt uit zouden zien. Dit stond ergens bovenaan de to do lijst. Het was heel apart om ze nu echt te bekijken en te voelen. Google maar eens op moeraki boulders.

Daarna zijn we nog naar een schoonzus van Karin haar moeder gegaan. Colleen Fluitsma. We hadden het adres gekregen van Trees. Daar hebben we een paar uur geweest en ze wilde wel dat we bleven eten, maar ik wilde nog wel even de Yelow Eyed Penguin spotten, die bij Oamaru ook schijnen voor te komen. En het geluk is weer met de dommen want 2 stuks kwamen boven water en gingen richting het strand. De afstand was redelijk ver dus we konden ze niet recht in de ogen zien, maar de enige soort die daar voorkomt op dat stuk strand is de Y.E.P.

Dat we die hadden gezien was nog niet alles, want een strand verder komt alleen de blauwe pinguin voor en laat daar nou ook net een zijn die ons wilde zien dus weer een gelukkie. Ook een walrus en een zeehond die wel heel dicht bij lag hebben we gezien.

We staan nu op een top 10 campground in Oamaru naast volgens ons de grootste camper van N.Z.

Liefs ons.

30 januari .

Vandaag vertrokken richting Mount Cook Area. Onderweg nog mooie Clay Cliffs bij Omarama gezien. Moesten er klein eindje voor om rijden maar was de moeite waard. Het is een gebied dat door de Maorie`s vroeger vereerd werd. Aangekomen op Mount cook Area wilden we nog een boottocht maken op een meer waar ijsbergen drijven afkomstig van deTasman Glacier. Maar we waren net te laat en morgen varen ze niet i.v.m. het te verwachtte slechte weer. We zijn er met de camper naar toe geweest en na een stukje klimmen konden we ze van bovenaf zien. Het leken eerst maar drijvende sneeuwballen, maar er vaarden bootjes om heen en toen kon je de omvang ervan zien. De bootjes verdwenen achter de ijsbergen. We hebben overnacht op een DOC campground, maar van slapen kwam niet veel. Het begon zo hard te stormen dat we bang waren dat we omzouden waaien. De stenen waaiden tegen de camper aan, en midden in de donkere nacht heb ik de camper naar een iets rustiger plekje gereden. Er stond vlakbij ons een auto waar het achterraam uitwas en wij denken door de storm.

Dus reden we vanochtend alweer vroeg. Ik (Karin ) heb nog een aantal foto,s gemaakt van wolken die wij in ieder geval nog nooit hadden gezien het leken wel ufo’s.

Ik blijf mij verbazen over de verschillende landschappen zo rijdt je langs een rivier zo weer op hoge hoogte met diep beneden je dalen en meren. Dan weer watervallen, en bergen met sneeuw. De ene x is her 3 gr vervolgens weer 20 gr.

Bij elke benzinepomp is hier een supermarkt aanwezig heel doeltreffend en daar treffen we de japanners ook zij gaan dan op een draf naar het toillet de een tankt de andere doet boodschappen en de 4^e maakt een foto, zij hebben veelal de winterkleren aan en de locals lopen in hemd en kortte broek. Bij deze stop waren we te snel zodat we lake Takapo hebben gemist we hadden hem verder verwacht. Doordat je hier haast geen andere wegen en met name haast geen zijwegen hebt gaat het rijden toch wel snel. Leo heeft de camper goed onder controle. Vanmiddag zijn we in Christchurch belandt leo had Cathedraal in de TomTom gezet hij bracht ons een heel eind maar uiteindelijk mochten we niet verder. Geprobeerd rijdende weg wat foto’s te maken hele flats waar de ramen en de rest zijn uitgeblazen huizen waar het dak er half van af mist en hele kale plekken in de stad die zijn ontruimt voor herbouw. Ook al veel is al herbouwd je ziet dan ook overal kranen en werklieden. Toen neef Jhon zijn nieuwe adres ingetoetst zijn huis is ook verwoest stond onder een klif de berg is gewoon weggeschoven. We bleken er 2 straten van weg te zijn. Toen wij stopten kwam Kate zijn vrouw net aangelopen. In 1985 zijn zij in Bolsward geweest en we zijn nu een uurtje bij hen geweest.

En nu zitten we in Kaikoura en gaan morgen met een Whale watch hopelijk zijn ze ons goed gezindt.

het verloop